Jak zaskarżyć indywidualną interpretację podatkową?

Indywidualną interpretację podatkową można zweryfikować w trybie postępowania sądowoadministracyjnego. Skargę należy złożyć u dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej albo w sądzie administracyjnym w ciągu 30 dni od dnia otrzymania interpretacji. Może być ona oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia regulacji proceduralnych, dopuszczenia się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Oficjalne wyjaśnienia

Indywidualna interpretacja to sposób na uzyskanie oficjalnego stanowiska administracji skarbowej na temat sposobu stosowania przepisów podatkowych w jednostkowej sprawie i na ochronę przed konsekwencjami dokonania błędnych rozliczeń. Takich wyjaśnień udziela na wniosek zainteresowanego dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (KIS).

Wniosek może dotyczyć stanu faktycznego, czyli sytuacji już zaistniałej lub zdarzenia przyszłego, czyli sytuacji, która nie miała miejsca, ale wystąpi lub może wystąpić w związku z planowanym przedsięwzięciem. Przedmiotem wyjaśnień nie mogą być jednak przepisy regulujące właściwość, uprawnienia i obowiązki organów podatkowych. Dopuszczalne są wnioski indywidualne (ORD-IN) i wspólne (ORD-WS). Wspólny wniosek o wydanie interpretacji podatkowej mogą wystosować dwie lub więcej osoby (podmioty) uczestniczące w tym samym zaistniałym stanie faktycznym albo mające uczestniczyć w tym samym zdarzeniu przyszłym.

Wnioskodawca musi dokładnie opisać sprawę, z którą wiążą się wątpliwości interpretacyjne, oraz przedstawić własne stanowisko. Organ interpretacyjny ma natomiast obowiązek stwierdzić, czy stanowisko wnioskodawcy zaprezentowane na tle określonej sytuacji jest prawidłowe, czy błędne. Jeżeli uznaje je za niepoprawne, musi podać właściwą wykładnię oraz przedstawić uzasadnienie prawne. Uzasadnienie prawne powinno stanowić rzetelną informację dla wnioskodawcy, dlaczego w jego sprawie dane przepisy znajdują zastosowanie, a także dlaczego wyrażony przez niego pogląd nie zasługuje na uwzględnienie.

Droga sądowa

Indywidualna interpretacja podatkowa nie podlega kontroli instancyjnej. Nie można jej zakwestionować w trybie odwoławczym lub zażaleniowym. Sposobem na jej weryfikację jest natomiast skarga do sądu administracyjnego. Stanowi o tym art. 3 § 2 pkt 4a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Warunkiem złożenia skargi na indywidualną interpretację podatkową było do niedawna uprzednie wezwanie na piśmie organu interpretacyjnego do usunięcia naruszenia prawa. Takie wezwanie składało się w ciągu 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się albo mógł dowiedzieć się o wydaniu kwestionowanego aktu. Skargę należało wnieść w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu interpretacyjnego na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli jej nie udzielono - w ciągu 60 dni od dnia złożenia wezwania.

Instytucja wezwania do usunięcia naruszenia prawa została zniesiona 1 czerwca 2017 r. Chcąc zaskarżyć do sądu administracyjnego interpretację podatkową wydaną po 31 maja 2017 r., nie trzeba już przed wniesieniem skargi wzywać na piśmie dyrektora KIS do usunięcia naruszenia prawa. Skargę składa się bez takiego pisma w terminie 30 dni od dnia doręczenia interpretacji podatkowej. Wynika to z art. 53 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę należy wnieść zasadniczo za pośrednictwem dyrektora KIS. Nie będzie jednak błędem skierowanie jej wprost do sądu administracyjnego przed upływem 30 dni od dnia doręczenia interpretacji podatkowej. W takim przypadku termin wniesienia skargi uznaje się za dotrzymany. Sąd prześle niezwłocznie skargę dyrektorowi KIS. Stanowi tak art. 53 § 4 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Dyrektor KIS może zmienić interpretację podatkową w wyniku uwzględnienia skargi w ciągu 30 dni od jej otrzymania.

Formuła skargi

Skarga na indywidualną interpretację podatkową powinna spełniać określone wymogi formalne.

Pismo - poza takimi obowiązkowymi elementami, jak: oznaczenie sądu, dane stron, opis żądania, podpis strony lub jej pełnomocnika, wykaz załączników - musi zawierać konkretne zarzuty wobec organu interpretacyjnego. Mogą one dotyczyć wyłącznie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczenia się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami zawartymi w skardze oraz powołaną w niej podstawą prawną.

200 zł - wpis od skargi na indywidualną interpretację podatkową.

Obecnie obowiązujące przepisy nie przewidują możliwości wnoszenia pism w postępowaniu sądowoadministracyjnym, także za pośrednictwem organu administracji publicznej, w formie elektronicznej. Regulacje dopuszczające taką opcję miały zacząć funkcjonować od 11 lutego 2017 r., ale termin wejścia ich w życie został przesunięty na 15 maja 2018 r. Skarga przekazana przez internet nie podlega jednak od razu odrzuceniu. Jest ona drukowana i traktowana jako zawierająca uchybienie formalne w postaci braku podpisu. Błąd ten trzeba naprawić w wyznaczonym terminie. W przeciwnym razie skarga zostanie odrzucona. Skarga musi być podpisana przez stronę, jej przedstawiciela ustawowego albo pełnomocnika. Jeżeli strona nie może się podpisać, robi to osoba przez nią upoważniona, podając powody zastosowania takiej procedury.

Sprawy dotyczące indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego rozpoznaje wojewódzki sąd administracyjny, na którego obszarze właściwości zamieszkuje lub ma siedzibę skarżący.

Prawo pomocy

Skarżący, którego nie stać na pokrycie kosztów postępowania sądowoadministracyjnego lub opłacenie pomocy profesjonalnego pełnomocnika, może wystąpić o wsparcie w ramach tzw. prawa pomocy.

Prawo pomocy przyznane jest w zakresie częściowym lub całkowitym. W pierwszym przypadku obejmuje ono albo zwolnienie od kosztów sądowych (w całości lub w części), albo ustanowienie adwokata, radcy prawnego czy doradcy podatkowego. W drugim - uzyskuje się obie te formy pomocy. Zastępca procesowy może być jednak wyznaczony wyłącznie dla strony, która nie zatrudnia lub nie pozostaje w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym lub doradcą podatkowym.

Wniosek o przyznanie prawa pomocy można złożyć przed wszczęciem lub w toku postępowania. Trzeba go sporządzić na odpowiednim urzędowym formularzu. Osoby fizyczne wypełniają druk oznaczony symbolem PPF, a osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej - PPPr. Wnioskodawca musi szczegółowo przedstawić swoje dochody i stan materialny. Osoby fizyczne opisują ponadto sytuację rodzinną. Prawo pomocy może być przyznane wtedy, gdy wnioskodawca wykaże, że nie posiada wystarczających środków na pokrycie kosztów sądowych i/lub zastępcy procesowego.

Sąd ma prawo zweryfikować informacje podane we wniosku. Może wezwać do złożenia dodatkowych oświadczeń lub przedłożenia dokumentów źródłowych dotyczących sytuacji majątkowej, dochodów i stanu rodzinnego. Stosuje się to, jeżeli oświadczenia zawarte we wniosku budzą wątpliwości lub okażą się niewystarczające do oceny rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych wnioskodawcy. Dokumentami źródłowymi mogą być: wyciągi z rachunków bankowych, odpisy zeznań podatkowych, zaświadczenia o dochodach, dowody potwierdzające wysokość wydatków ponoszonych na bieżące utrzymanie, dokumenty potwierdzające posiadane zadłużenie itp.

Podstawa prawna

Ustawa z dnia 30.08.2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.)