Sposób na urzędową korektę deklaracji

Deklaracje, zeznania i załączniki składane przez podatników niejednokrotnie zawierają błędy. Podatnicy zazwyczaj dowiadują się o tym w momencie korekty dokonanej przez urzędników. Ustawodawca umożliwił im bowiem poprawianie drobnych błędów i oczywistych pomyłek znalezionych w deklaracjach. Ze sporządzoną przez urzędnika korektą podatnik nie zawsze musi się jednak zgadzać.

Kiedy urząd koryguje?

Pracownicy urzędu skarbowego w ramach czynności sprawdzających weryfikują składane przez podatników deklaracje i zeznania pod względem formalnym i rachunkowym. Lista błędów, jakie mogą zostać ujawnione w wyniku tych czynności, jest długa. Najczęściej są to: nieprawidłowy NIP, błędy rachunkowe, niewłaściwe zaokrąglanie podstawy podatku lub podatku. Wykrycie nieprawidłowości nie musi wiązać się z wizytą w urzędzie skarbowym, niektóre błędy urzędnik może bowiem poprawić sam. Uprawnia go do tego art. 274 § 1 Ordynacji podatkowej.

Pracownik urzędu skarbowego skoryguje deklarację, gdy znajdzie błędy rachunkowe, inne oczywiste pomyłki lub nieprawidłowości wynikające z wypełnienia jej niezgodnie z ustalonymi wymaganiami. Stosownych poprawek lub uzupełnień dokonuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tego zmiana wysokości zobowiązania podatkowego, kwoty nadpłaty, kwoty zwrotu podatku czy wysokości straty nie przekracza 1.000 zł. Takie ograniczenie zawiera art. 274 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Jeżeli jednak urzędnik uzna, że ze względu na charakter i zakres uchybień nie może sam nanieść poprawek, zwraca się o to do podatnika. Wzywa go wówczas do skorygowania deklaracji i złożenia niezbędnych wyjaśnień wskazując przyczyny, z powodu których informacje zawarte w deklaracji budzą wątpliwości.

Naniesienie jakichkolwiek poprawek bez wiedzy podatnika nie jest możliwe. W związku z tym urzędnik musi o wszystkim go powiadomić. Sprowadza się to do doręczenia mu uwierzytelnionej kopii skorygowanej deklaracji. Wraz z nią podatnik otrzymuje informację o związanej z korektą zmianie wysokości zobowiązania podatkowego, kwoty nadpłaty, kwoty zwrotu podatku lub wysokości straty bądź informację o braku takich zmian.

Sprzeciw do korekty

Podatnik, który po zapoznaniu się z otrzymanymi z urzędu skarbowego dokumentami dotyczącymi korekty uzna, że poprawki nie odzwierciedlają jego woli, może wnieść sprzeciw.

Sprzeciw należy złożyć w ciągu 14 dni od otrzymania uwierzytelnionej kopii skorygowanej deklaracji.

Przepisy Ordynacji podatkowej nie zawierają żadnych szczególnych wymagań co do formy sprzeciwu. Trzeba jednak wskazać, kto wnosi sprzeciw i do jakiego urzędu skarbowego. Należy również podać, która deklaracja została skorygowana przez urzędników i w jakim zakresie. Trzeba także pamiętać o podpisie.

Wniesienie sprzeciwu anuluje urzędową korektę deklaracji. Tak wynika z art. 274 § 3 Ordynacji podatkowej. W takim przypadku trzeba być jednak przygotowanym na wezwanie do stawienia się w urzędzie skarbowym w celu złożenia wyjaśnień, uzupełnienia lub skorygowania deklaracji. Anulowanie urzędowej korekty deklaracji w wyniku sprzeciwu podatnika powoduje bowiem, że urzędnik wraca do punktu wyjścia, a mianowicie do błędnej deklaracji.

Akceptacja korekty

Podatnik, który akceptuje urzędową korektę deklaracji, nie musi nic robić. W takiej sytuacji wywołuje ona bowiem skutki prawne jak korekta złożona przez niego samego.

Warto jednocześnie zwrócić uwagę, że urzędowa korekta deklaracji nie pozbawia podatnika możliwości korygowania jej w przyszłości. Wynika to z tego, że w jej ramach nie każdy błąd może być poprawiony. Ponadto ustawodawca w przepisach nie ograniczył liczby składanych korekt dotyczących tej samej deklaracji. Oznacza to, że jeżeli podatnik w deklaracji znajdzie błąd inny niż wykryty i poprawiony przez urzędnika, może ją skorygować.

Ponadto należy dodać, że skorygowanie deklaracji w ramach czynności sprawdzających nie wyklucza jej późniejszej weryfikacji. Rozliczenie to może być bowiem w przyszłości przedmiotem kontroli lub postępowania podatkowego, w następstwie których zostanie określona inna wysokość zobowiązania (nadpłaty lub straty) niż wykazana w skorygowanej deklaracji.

Przykład

Podatnik w deklaracji VAT-7 za luty 2011 r. błędnie wykazał podatek należny od dostaw opodatkowanych według stawki 23%, przez co zaniżył kwotę zobowiązania o 60 zł. Błąd ten organ powinien poprawić w ramach czynności sprawdzających, informując podatnika o dokonanej korekcie.

Przykładowy wzór sprzeciwu
Anna Jankowska ul. Słowackiego 23 66-823 Poznań NIP: 478-568-34-89	Poznań, 2 maja 2011 r.
	Naczelnik Urzędu Skarbowego Poznań - Jeżyce ul. Słowackiego 22 60-823 Poznań
Sprzeciw Niniejszym wnoszę sprzeciw dotyczący korekty deklaracji VAT-7 za luty 2011 r. (złożonej przeze mnie w dniu 24 marca 2011 r.), dokonanej przez Urząd Skarbowy w Poznaniu, o której zostałam poinformowana pismem z dnia 28 kwietnia 2011 r., nr US 429-58-97/2011.
	Anna Jankowska